ما و جایگاه تاریخی شیخ شورانگیز عربستان
بسم الله الرحمن الرحیم
ما و جایگاه تاریخی شیخ شورانگیز عربستان
هر گونه که بخواهیم به اعدام روحانی مجاهد ، شیخ نمر باقر النمر نگاه کنیم ، بعید است بتوانیم قبول کنیم که این یک حادثه تاریخی با ابعاد گسترده ی بعدی نیست. هر چند حوادث تاریخی معمولا در زمان خود ، آن چنان که باید و شاید شناخته و پرداخته نمی شوند ، اما همیشه در برهه هایی از زمان می توان تشخیص داد که تاریخ به نقاط برجسته و طلایی خود رسیده است. اینجاست که نحوه عمل ما در برابر این برجستگی ها ، می تواند تاریخ ساز شود. برعکس این مطلب نیز صادق است ، بهره نبردن از فرصت ها و زمان های خاص تاریخ ، می تواند قضاوت منفی آیندگان درباره ما را به همراه داشته باشد.هم اکنون با خواندن این سطور می توانید مثال های متعددی از تاریخ را در ذهن خود مرور کنید که مردم آن زمانه ، به بی تدبیری و کم عقلی و کم همتی متهم و محکوم شده اند.
مقصود از این نوشته ، نگاهی ابزاری به موضوع شهادت شیخ شورانگیز عربستان نیست؛ اما آیا می توان انکار کرد که شیخ شهید، پیام آور آزادی و اسلام به معنای واقعی برای مردم کشور خویش بود؟ با این حساب «استفاده ابزاری» نامیدن ِتلاش در جهت جهانی کردن پیام شیخ نمر ، نهایت بی انصافیست ؛ همانطور که نگاه جناحی و سیاست زده به این حادثه دردناک ، مذموم است.
با این توضیحات می توان درک کرد در شرایطی که زشت ترین و پلیدترین انواع بشر ، توسط رسانه های دنیا به قهرمان هایی بی چون و چرا تبدیل می شوند ، وظیفه ما در قبال اسوه هایی نظیر شیخ نمر چیست. کاش می شد ، همانطور که رسانه های مذکور از تبلیغات یک طرفه و مستقیم و خطابی در این موارد پرهیز می کنند ، در نوشتن و گفتن از شیخ باقر النمر اندکی تقوی و پرهیزکاری و صبر به خرج می دادیم و به جوانب رسانه ای و تبلیغاتی این مسئله بیشتر توجه می کردیم. ما بارها درباره شخصیت های این چنینی این تجربه تلخ را تکرار کرده ایم و حالا کاملا می دانیم که تبلیغات ضعیف و دفاعیات غلط ، بیشترین ضربه را بر پیکر تاریخی اسوه ها وارد می کند ؛ چه بسا قرن ها باید بگذرد تا اثرات این ضربات مهلک از بین برود.
به هر حال آن چه مسلم است ، وجه پررنگ آزادیخواهی و عدالت طلبی در زندگی مبارزاتی شیخ نمر باقرالنمر است. شیخ نمر آنچه در توان داشت به میان آورد ، از این جا به بعد نوبت ماست.
